"Pijn is inherent aan leven"
We ervaren allen pijn op de een of andere manier. Geen enkele organisme wordt ervan gevrijwaard. Kuikens die uit het ei komen, het uitgestoten paard om zijn plaats in de kudde terug te winnen, een huilende baby om een afgenomen speelgoedje en ... relaties. Het is een onmiskenbaar onderdeel in het spel van de polariteit van het leven en we kunnen de ene kant van het leven niet ervaren zonder de andere. Het is een onmiskenbare factor met als doel, leren.
Voor een grote meerderheid van de mensen blijft deze aanpak een niet-geïntegreerde realiteit. Omdat veel mensen hun best doen om pijn te voorkomen met substituten en compenserend gedrag. Soms tot aan de fysieke en mentale grenzen van hun lichaam. Maar pijn maakt deel uit van het leven en is echt. En alles waar we ons tegen verzetten, blijft bestaan. Dus uiteindelijk is het een onoverwinnelijk spel waarin pijn en symptomen zullen verschuiven van het ene gebied naar het andere, fysiek, psychologisch of spiritueel, totdat we het hebben geïntegreerd.
We hebben de vrijheid om het op verschillende manieren te benaderen, bewust of onbewust. Het bewuste pad leidt tot acceptatie en leven door de transformerende kracht die pijn bevat. Terwijl de onbewuste weg ertoe leidt dat de pijn blijft bestaan en nog meer pijn veroorzaakt, toegebracht aan onszelf of anderen. Omdat onopgeloste pijn alleen maar meer pijn zal aantrekken.
Ieder wezen heeft de natuurlijke reflex om pijn te voorkomen. Het maakt deel uit van ons overlevingsmechanisme dat ons drijft, beschermt en ondersteunt. De pijn waar ik het over heb, is de pijn als onderdeel van het leven. In welke vorm het zich ook manifesteert, het is de pijn die gebonden is aan onze natuurlijke ontplooiing, onze evolutie in het menselijk bewustzijn. En dit betekent dat je de verschillende groeifasen doorloopt en beide kanten, geluk en verdriet ervaart.
Er is ook een natuurlijke reflex om pijn te vermijden. Als iets of iemand ons pijn heeft gedaan, hebben we de reflex om ons te beschemen. Zo vermijden we repetitief gedrag en situaties. Toch staat onze houding ten opzichte van pijn steeds meer loodrecht op onze natuurlijke reflex. We zijn echte meesters geworden in het negeren, vermijden of ontkennen van pijn, het gebruik van pillen voor elk ongemak dat opduikt, het creëren en onderhouden van een goed geoliede farmaceutische industrie die ons leven beheerst in het onbewuste spel van pijn.
Vaak merken we niet dat wanneer pijn zich manifesteert, we aan onze natuurlijke reflex voorbij zijn gegaan en dat pijn, als onderdeel van ons groeiend bewustzijn, een boodschap voor ons heeft. Het is voor iedereen de grootste evidentie dat wanneer het rode lichtje op het dashbord van onze auto begint te knipperen, dit aangeeft dat iets onze aandacht vraagt. Het zou volkomen onlogisch zijn om het met tape af te dekken en doen alsof er niets aan de hand is. Toch grijpen mensen onmiddellijk naar tape (medicatie en substituten) wanneer het om hun eigen pijn gaat.
De mens zou dezelfde ingenomenheid moeten koesteren als waarmee hij zijn auto behandelt. Als iets om aandacht vraagt, het die ook onmiskenbaar geeft. Want voor iedereen is het duidelijk, dat negeren van het rode lichtje, uiteindelijk uitdraait op problemen.
De enige variabele die we hebben is "tijd".
"Een
natuurlijke reflex"
Oozaken van pijn
"onverwerkte emoties"
De eerste is de onopgeloste pijn van ervaringen uit het verleden. Wanneer we levenservaringen doormaken, ongeacht hun aard, ervaren we ze op drie verschillende niveaus;
-
het niveau van het lichaam waar we de sentimentele en emotionele componenten ervaren,
-
het niveau van de geest met de psychologische component en
-
het niveau van de ziel met de spirituele component.
Alles in het leven is constant in beweging. Alles is energie, ons fysieke uiterlijk, onze gedachten, gevoelens, emoties, ideeën, dromen, zijn allemaal energie in beweging, (energy in motion) "e-motion". Maar als we
-
door onwetendheid, door niet te weten hoe om te gaan met bepaalde ervaringen,
-
of door apathie, door de situatie niet te kunnen voelen of aanvoelen,
-
of onbewust door losgekoppeld te zijn van onze innerlijke bron of onze ziel,
-
onverwerkte emoties als energieresten, die niet volledig doorleefd zijn zullen een stress- of spanningsveld in ons lichaam of geest creeëren.
Heel vaak, wanneer pijnlijke ervaringen zich voordoen, sluiten we onszelf af, bewust of onbewust. De invloeden die we ervaren in het leven zijn talrijk. Zowel interne als externe invloeden zijn verantwoordelijk voor impacten of conditionering. Voor de externe hebben we onze educatieve, sociale, culturele en politieke omgeving. Terwijl onze eigen kijk op het leven, onze gedachten, gevoelens, emoties, ideeën, geloof en overtuigingen de interne kenmerken.
De meest voorkomende mechanismen blijken uit de relatie met onze ouders. Ze zijn de eerste wezens voor ons, als pasgeborenen, die het rolmodel vertegenwoordigen in onze ontwikkeling. Wetende dat ze ook het resultaat zijn van een vorige generatie met verschillende waarden en normen, is het duidelijk dat projectie om de hoek ligt, afhankelijk van hun bios, onopgeloste problemen en trauma's. Ze behandelen en conditioneren volgens dezelfde patronen waarmee ze zijn gedefinieerd. En zo worden pijn en gedragspatronen van generatie op generatie doorgegeven.
De aard van deze ervaringen kan variëren tussen alle kenmerken van een persoon. Van het ondersteunen of blokkeren van de ontwikkeling van goed denken, het stellen van grenzen en innerlijke inhoud, natuurlijke dominantie en onderwerping, de ontwikkeling of remming van gevoelens en emoties, het stimuleren of vernietigen van seksuele ontvouwing, stuwkracht, agressie, identiteit, etc. De lijst is eindeloos.
Oorzaken van pijn
"Niet gemanifesteerde ziels energie"
Allen zijn we spirituele wezens, of we ons er nu van bewust zijn of niet.
Maar indrukken zoals;
-
"Ik had mijn buikgevoel moeten volgen",
-
"ik had naar mijn innerlijke stem moeten luisteren" of
-
"Ik heb het gevoel dat er meer is in het leven"
-
of de volledige wetenschap achter bijna dood ervaringen
geven, dat spirituele meesters, hogere energieën, verlichting, bewustzijn of het bestaan van God, aan dat er op zijn minst het potentieel is voor iets meer in het leven. Hoe ver men dit wil verkennen, is geheel individueel.
-
Voor degenen die het pad van verkenning al bewandelen,
-
zij die op zoek zijn naar antwoorden op ongebruikelijke percepties,
-
voor hen die vormen van lijden ervaren waar de medische wereld geen antwoorden op heeft
-
of gewoon het innerlijke geloof van een hoger pad, entiteit of aanwezigheid,
zal weten dat de nieuw verworven staat van bewustzijn, onderworpen is aan een onmiskenbare waarheid.
Allen hebben we intuïtie. Het gevoel van een innerlijke leiding dat ons aangeeft wat te doen of te laten, als een betrouwbare innerlijke aanwezigheid.
Die innerlijke stem is er altijd, op de achtergrond. Ook in het tumult, het lawaai en de drukte van onze sociale structuur.
Luisteren ernaar resulteerd altijd in het juiste doen, terwijl het negeren of loskoppelen ervan, zonder uitzondering leidt tot wrijving, weerstand of falen. De mate waarin we ermee in contact staan, bepaalt de helderheid van ons doel in het leven.
Indien we er niet naar luisteren, verbreken we de verbinding en zal ons pad eventje anders zijn dan vooropgesteld. Wrijving en spanning zullen toenemen en zich manifesteren in het lichaam. Omdat ons lichaam de monitor is van onze algemene computer (wij als mens), zullen ze zichtbaar worden op basis van symptomen, stoornissen, energieverlies, ziekte (acuut of chronisch, dit is enkel afhankelijk van hoe lang we de grenzen van het lichaam uitdagen) en de dood als ultieme staat.
"Pijn en de dood hebben altijd gelijk"!
Het is duidelijk dat beide pijngeneratoren in ons aanwezig zijn. We zijn de accumulatie van onze ervaringen uit het verleden en het steeds groeiende bewustzijn van onze ziel. Dit kan soms erg verwarrend en chaotisch zijn. Maar dat maakt het niet minder waar.
"Lijden"
Lijden is de onbewuste identificatie met onze hersenactiviteit. De meedogenloze circulatie van gedachten, de identificatie met dingen om ons heen, ze tot de onze maken, genereert een niet te stoppen verstoring, ...... wanneer we erin blijven steken of ze geloven.
Onze geest is daarom als de processor van een computer, die informatie zoekt, scant, screent en labelt. En het is erg goed in wat het doet. Alleen als er verlies optreedt, merken we hoe vertrouwd we erop waren en niets komt in ons op om te willen veranderen, overschakelen naar een lagere versie of snelheid.
Het enige verschil, afgezien van het feit dat de processor niet voelt, is dat het niet de computer is, net zoals we niet onze geest zijn. Het maakt deel uit van ons, net zoals de processor deel uitmaakt van de computer, maar het definieert ons niet tenzij we ermee "geïdentificeerd" zijn.
Lijden is precies de identificatie met de geest, en niet met het geheel als persoon, de computer. Lijden is dit mechanisme dat belang hecht aan alles dat op een dag zal wegvallen of verdwijnen. Of dit nu om informatie, kennis, je persoonlijkheid, status, ego, etc. gaat.
Het wordt voornamelijk gecreëerd door menselijke evolutie, ons educatieve en sociale systeem dat identificatie met de geest bevordert en de ontwikkeling van andere gebieden van het menselijk bestaan in stand houdt. Maar net zoals een computer gebonden is aan een algemeen idee en een geheel vormt om een functionele entiteit te vertegenwoordigen, zijn wij als mensen ook een geheel en niet alleen een geest.